Herfst & Ik
Quote:
De zomerkleuren verdwijnen,
de zon gaat door de kale takken schijnen.
Haiku:
Ik fiets naar school en
Een blad waait in mijn ogen
Ik zie niks meer;boem!
Recensie Amadeus (1984)
Het verhaal ‘Amadeus ’ is geregisseerd door Miloš Forman, een veelvoudig award winnend regisseur, in 1984. De hoofdrolspelers zijn: F.Murray Abraham (Antonio Salieri), Tom Hulce (Wolfgang Amadeus Mozart) en Elizabeth Berridge (Constanze). Amadeus is een verhaal waar veel jaloezie, passie, wanhoop en haat in afspeelt.
De film ‘Amadeus’ begint met Antonio Salieri die zijn ervaringen en herinneringen deelt met een jong priester over Wolfgang Amadeus Mozart , nadat hij aan een mislukte zelfmoordpoging in een stichting terecht kwam. Mozart was van jongs af aan al een zeer talentvolle componist, waar Salieri naar opkeek. Tot het moment dat hij Mozart voor het eerst zag bij de Oostenrijkse keizer. Hij vond Mozart maar een vervelend joch en zag geen man in hem. Hij vond dat iemand zoals Mozart niet zo’n gave van God mocht hebben. Salieri begon vanaf toen jaloezie te voelen tegenover Mozart en woede tegenover God. Hij snapt niet waarom God Mozart zo’n uitstaande gift geeft en niet aan Salieri. Vanaf dat moment begon Salieri zich als een ‘vriend’ te gedragen tegen Mozart, terwijl hij altijd achter z’n rug om ging praten. Hij probeerde alles te saboteren voor Mozart. Vooral z’n werk. Niemand wilde Mozart meer inhuren, doordat er geruchten rondgaan (door Salieri) dat hij mensen betast. Hierdoor verdiend Mozart niks meer en drinkt door z’n stress en frustratie heen. Uiteindelijk zocht hij hulp bij Salieri, om te zorgen dat de Keizer van Oostenrijk zijn werk goedkeurt en zodat mensen hem weer gaan inhuren. Salieri helpt Mozart uiteindelijk, maar het levert niets op voor Mozart. Een avond kwam er een dodenmis (Zie poster) bij Mozart thuis aankloppen. Hij vroeg om een doden relikwie voor een belangrijk persoon, waar hij veel geld voor kon krijgen. Mozart accepteerde z’n opdracht en begon er gelijk aan te werken. Totdat het hem teveel werd, want hij moest nog een ander groot opera schrijven. Nadat hij z’n grote opera voor het eerst had laten horen aan het publiek, werd hij onwel en viel flauw. Salieri was uiteindelijk degene die hem naar huis bracht en bij hem bleef, om hem te verzorgen. Want ondanks zijn haat en jaloezie, had hij nog wel respect voor zijn werken. Toen Mozart weer bij zinnen was en Salieri bij z’n zijde zag wist hij dat hij Salieri een persoon was die hij wel kon vertrouwen en als vriend kon beschouwen. Liggend op z’n sterfbed heeft Mozart samen met Salieri de ‘Doden relikwie’ nog voor een derde kunnen afmaken.
Mozart was een spontaan, vrolijk en een zeer talentvolle componist. Salieri daarentegen was nogal een serieus en somber persoon en hij was een zeer gepassioneerde componist.
De tijdsopbouw was een ‘raamvertelling’ en het effect ervan vond ik wel mooi. Het begon met Salieri die ging praten over zijn verleden met Mozart en terwijl hij ging praten, ging het over in een beeld, dat dan zijn herinneringen moesten voorstellen. Wat ik heel mooi vond.
De belangrijkste elementen van de film was vooral de plek waar het werd gefilmd. Namelijk in Praag. De plek waar ze het filmden, zag er nog hetzelfde uit als in de tijd toen Mozart leefde. Ze gebruikten ook natuurlijk licht, waardoor het meer dat ouderwets effect gaf. De kostuums pasten ook goed bij de film, waardoor het ook meer realistischer leek. En het muziek van Mozart dat op de achtergrond werd gespeeld.
Ik vond het een leuk film en de acteurs hebben het ook goed gespeeld. Het leek net realistisch. De muziek keuzes vond ik ook goed bij de scènes passen, waardoor het ook vaak spannender werd. En de plek (Praag) waar ze het hadden gefilmd vond ik ook mooi en goed gekozen, omdat je echt de manier van leven en plek kon zien van hoe het vroeger was.
Door Purwantara,Sasha (2015)
Kunstbiografie
Kunst is voor mij muziek, maar ook graffiti en natuurlijk ook schilderijen. Bepaalde films zoals 'The Hobbit' of 'The blind side' zie ik ook aan als kunst. Dus kunst kan voor mij meerdere betekenissen hebben dan alleen een. Als ik iets aan zie als kunst, dan heeft het iets dat mij aantrekt en waarin ik me soms ook in kan verdiepen of waar ik mezelf dan in kan voorstellen.
Toen ik nog klein was (en nu soms ook nog, maar veel minder) ging ik altijd naar de bazaar oftewel de 'zwarte markt'. Ik ben twee keer op een rondvaarttocht gegaan, hier in Amsterdam tussen de grachten. En eerlijk gezegd vond ik het niet zo interessant.
Op de basisschool ging ik wel eens naar een museum bijvoorbeeld het tropenmuseum, natuurmuseum en het Verkadefabriek. Wat ik allemaal heel erg leuk, interessant en leerzaam vond. Met de basisschool ging ik ook (soms twee keer in het jaar) naar het Concertgebouw in Amsterdam. Het concertgebouw is een prachtig en groot gebouw, waar eigenlijk iedereen wel eens een keer naar moet.
Het enige schoolvoorstelling waar ik ooit aan meedeed, was het jaarafsluiting/afscheidsmusical van groep 8. Het was een gezellig en leuke ervaring, maar niet iets voor mij. Ik ben niet zo theatraal ingesteld. Ik ben wel ooit naar een theatervoorstelling geweest in de eerste klas van mijn middelbare school. We gingen naar 'Het kleine zeemeermin'.Dat vond ik wel heel erg leuk. Vooral doordat ik daarvoor nooit naar een musical ben ik geweest.
Wanneer ik op vakantie ben en ik zie een tempel/moskee/kerk, waar je gewoon in kunt lopen, dan ga ik er ook meestal naartoe. Ik ben bijvoorbeeld in bijna alle kerken geweest in Trier. En ik ben ook op kastelen geweest in Portugal. Verder ben ik ook bij ruïnes/tempels geweest in Indonesië, wat heel verrijkend was en dat ik echt aan kan zien als kunst.
In alles wat ik hierboven heb verteld, hebben mijn ouders niet echt een rol gespeeld. Behalve het bezoeken van de kastelen/kerken/tempels. Daarentegen hebben mijn vrienden wel een groot rol in gespeeld, doordat ik tijdens de meeste uitjes mijn vrienden om me heen had.
Van kleins af aan tot nu toe, denk ik niet dat mijn smaak in kunst heel erg is veranderd. Dat komt vooral door het feit dat ik nooit iets zelfstandig op het gebied van kunst gedaan, behalve op school (beeldende vorming) en muziek luisteren. Maar wat wel op dit moment is veranderd is dat ik nu graag naar musea, concerten en bioscopen ga. En soms zelfs naar musicals. Misschien is mijn smaak in kunst toch wel veranderd.
(2015)
Roméo et Juliette (Opera- en balletvoorstelling)
Het stuk Roméo et Juliette is gechoreografeerd en geregisseerd door Sasha Waltz. Waltz is een Duitse choreografe. Ze begon met dansen op haar vijfde leeftijd en na haar middelbare school begon ze haar studie aan de 'School For New Development' in Amsterdam. Na haar studie, ging ze
Sasha Waltz (regie en choreografie) studeerde dans en choreografie in Amsterdam en New York. In 1993 richtte ze samen met Jochen Sandig het gezelschap Sasha Waltz & Guests op in Berlijn. Van 2000-2005 was Waltz een van de artistiek leiders van de Berlijnse Schaubühne aan de Lehniner Platz. Met haar gezelschap werkt ze samen met verschillende theaters, operahuizen en musea. Ze houdt zich met name bezig met het ontwikkelen van vernieuwende vormen van performance en creatie binnen het choreografische muziektheater.
Voor haar choreografieën kreeg zij talrijke prijzen en onderscheidingen, waaronder de benoeming tot ‘Officier de l’Ordre des Arts et des Lettres’ (Frankrijk 2010) en de ‘Verdienstorde der Bundesrepublik Deutschland’ (2011). Sinds juni 2013 is Sasha Waltz tevens lid van de Akademie der Künste in Berlijn. In 2014 was Sasha Waltz te gast bij DNO voor Orfeo.
Dit opera & ballet voorstelling wordt gespeeld door het (Nederlands) nationale ballet. In het nationaal opera & ballet in Amsterdam. Het is heel mooi opgevoerd en je kunt zien dat er veel tijd in is gestopt. Alles was synchroon gedanst. Het stuk werd wel heel snel opgevoerd naar mijn gevoel. Er gebeurt zoveel in één keer, dat je niet weet waar je moet kijken. Er waren vele momenten, waar ik niet wist waar het over ging en naar wie ik moest kijken doordat het hele podium werd gebruikt door meerdere balletdansers, choreografieën (soms ook een operazanger(es)).
Daarnaast vond ik het podium interessant. Het podium moest op een boek lijken, wat ik bijzonder vond. Voorname doordat het opgetild werd en opengeklapt kon worden. Dit gaf het podium een speciale effect. En hun kleding paste (erg) goed bij het decor wat ik mooi vond. Het is niet iets wat je dagelijks kunt gebruiken natuurlijk, maar wel mooi gemaakt. Al om al, je kunt zien dat er veel tijd in is gestopt.
Verder, was het wel een mooi opgevoerd voorstelling en het beste stuk was dat toen Romeo & Julliet dood op de grond lagen en andere dansers hen gingen optillen en bekijken. Het was het stuk waar ik het meest naar uitkeek en het voldeed aan mijn wensen. Het stuk was zo opgevoerd dat het chaotisch, realistisch maar ook weer niet-realistisch uit zag, wat ik heel mooi vond.
Tot slot vraagt Romeo&Julliet je af of dit een opera met ballet voorstelling is of een ballet met een opera voorstelling. En naar mijn opinie, is het een ballet met opera voorstelling. Dat komt doordat (sommige) operazagers en operazangeressen tijdens hun zang ook (ballet)danspassen moesten instuderen, zodat zij zich konden mengen met de dansers, wat het gevoel van eenheid weergaf.
Door Purwantara,Sasha (2016)
Het Tropenmuseum
Het tropenmuseum is één groot museum met kunstwerken, kleding, standbeelden, totempalen etc. van over de hele wereld (van vroeger). Het is een museum dat al geschikt is voor jongeren, door de vele verschillende activiteiten die ze klaar hebben staan n de manier van hoe alles in opgericht.
In het tropenmuseum is er altijd wel iets te doen en elk keer is er wel wat anders. Toen ik er naartoe ging had je bijvoorbeeld ook een expositie over de jaren '70 en kwam er een Marokkaanse man Marokkaanse verhalen vertellen.
Het gebouw zelf is groot. Aan de binnenkant, vooral de eindzaal, is het heel gedetailleerd en mooi gemaakt, dat het net lijkt alsof je een apart gebouw in een gebouw hebt. Doordat het gebouw zo groot is, kunnen zij er veel kunstwerken in houden. Het gebouw heeft drie etages. Elk etage heeft zo z'n eigen thema. Zo heeft de tweede etage een Aziatisch thema, waar de nadruk vooral op Indonesië en India ligt.
Zelf vond ik het tropenmuseum een leuk en boeiend museum. Er valt veel te doen en er is zo veel om te bekijken dat ik me nooit heb verveeld. Je had bijvoorbeeld een muziekexpositie, waar je je stem kunt oefenen om te jodelen of opera in het chinees te zingen. Dit doe je dan natuurlijk in een soort van (niet geluidsdichte) studio. Het is heel leuk om te doen en je kunt jezelf filmen en het dan later naar jezelf sturen.
Het museumshop is uitgebreid, wat goed past bij het museum. Doordat het tropenmuseum in het kort allerlei dingen laat zien, van vroeger, van over de wereld. En er is een restaurant, dat van het museum is, waar je kunt eten en drinken halverwege je museumbezoek of aan het eind.
Zaans Architectuur.
Zoals je kunt zien zit er in het modern-oude Zaans architectuur nog wel elementen van het oud Zaans architectuur. Wat je er bijvoorbeeld in terug zie is vooral de kleur en de vorm ervan. In het moderne stijl van het de Zaanse huisjes zijn vooral rechte lijnen gebruikt en zijn de decoraties minder vloeiend dan die van vroeger.
Wat vooral beroemd is aan het Zaans architectuur zijn de Claude Monet huizen. Hierboven zie je twee voorbeelden ervan, waarvan één van de beroemdste het 'blauwe huisje' is. Dit blauwe huisje zie je ook verwerkt in het nieuwe Inn-hotel aan d rechterkant van het hotel.
Zelf vind ik het oud Zaans architectuur net wat mooier, door de verfraaiingen en het echt Zaans gevoel dat het afgeeft.
Naam: C&A zaandam (tweede rij, eerste foto)
Architect: Soeters van Eldonk
Bouwjaar:2013-2015
Adres: Gedempte Gracht 107, 1506 CD Zaandam
Materiaal: hout
Kleuren: groen, rood en wit
Functie: winkel, voor de verbouwing was het ook een winkel
Uitstraling: Dit gebouw heeft een vrolijke uitstraling. Dit komt door de typische Zaanse stijl die er is gebruikt voor de voorgevel. Als je de C&A vergelijkt met de andere Zaanse huisjes dan zie je dat het oude architectuur er goed in uitkomen, wat ik persoonlijk leuk en mooi vind.
Naam: Het Blauwe Huis (eerste foto)
Vormgever: De Zaandamse reder Arend Bloem.
Bouwjaar: 1724
Adres: Hogendijk 78, 1506 AJ, Zaandam
Materiaal: hout
Kleur: (Fris)blauw, oorspronkelijk uitgeblauwd Bermergroen, maar nadeel van deze kleur was, dat het door bepaalde weersomstandigheden snel overging in een blauwe kleur.
De dans om het gouden kalf.
De dans om het gouden kalf is geschilderd door Lucas van Leyden ca. 1530. Het is gebaseerd op een Bijbel verhaal en het hangt in het Rijksmuseum.
Lucas van Leyden werd geboren in 1494 in Leiden en overleed in 1533. Van Leyden was een schilder, tekenaar, graveur, etser en maker van houtsneden. De genres waarmee hij werkt zijn gotisch en renaissancistisch.
Dit schilderij werd ook gequote als 'ik moet hier alles bewonderen'. Ik vind dit wel erbij passen, doordat het tenslotte in een museum hangt en er zoveel in één te zien is en het is zo druk en gedetailleerd geschilderd, dat je niets anders kunt doen dan het bewonderen.
Workshop design.
Wij houden onze presentatie over Design, maar dan meer over accessoires/sieraden.
Sieraden vroeger: Sieraden waren vroeger echt een statement piece. Hoewel mannen alleen een zegelring droegen (hiermee kon je brieven verzegelen), droegen vrouwen en kinderen veel meer. Vrouwen droegen ook ringen, maar deze waren fijner en eleganter afgewerkt. Verder pronkten ze graag met prachtige sierspelden, haarspelden, haarbanden, oorbellen, armbanden, halssnoeren, halskettinkjes en enkelbandjes.
Vrouwen droegen ook vaak kransen en diademen (versierde hoofdbanden). Kransen van bladen van een eik, laurierstruik of een olijfboom werden op religieuze feesten gedragen. Ze dienden ook als teken van overwinning. Kransen van bladgoud werden als sieraad voor een overledene gemaakt. Ze symboliseerden de hoop op de ultieme overwinning, die op de dood. Kinderen droegen niet zo veel als de vrouwen, maar meer dan dan mannen. De kinderen droegen namelijk bij de toga een bulla, een amulet aan een halsketting. Dit kreeg hij waarschijnlijk tijdens een naamgevingceremonie enkele dagen na zijn geboorte. Sieraden lieten zien hoe rijk je was; hoe rijker je was, hoe meer sieraden je had. Je kon ook zien of iemand rijk of arm was aan het materiaal waarvan het sieraad was gemaakt. De sieraden van rijke mensen waren van kostbare materialen (goud of zilver) gemaakt en de sieraden van de arme mensen waren van minder kostbare materialen gemaakt, zoals brons of keramiek.
Sieraden nu: Tegenwoordig zijn sieraden nog steeds een statement piece, maar niet meer zo erg als vroeger. Sieraden zijn nu veel minder gedetailleerd dan vroeger. Ze zijn wel kleurrijker enopvallender dan eerst; er wordt niet alleen maar goud of zilver gebruikt bij het maken van sieraden. De sieraden van vroeger zijn wel een inspiratie bron voor nu. Zo worden oud Romeinse/Griekse/Egyptische kettingen nu nagemaakt (van minder kostbare materialen natuurlijk).
Rommy de Bommy: Rommy de Bommy a.k.a. Rommy Kuperus is een sieraden en accessoires ontwerper en maker.Rommy haalt al haar inspiratie uit de supermarkt. Zo maakt ze de leukste creaties, zoals een taart-tas, een stroopwafel-ketting, een pasta-strikje en nog veel meer. Ze maakt de tassen van schuim en de sieraden van een soort van hars. In dit filmpje zie je een van haar creaties: https://www.youtube.com/watch?v=rUOsoOXBjII
Workshop: Jullie gaan nu alleen of in een tweetal een sieraad of accessoire maken met als inspiratie; alle (eetbare) dingen die je in de supermarkt kunt vinden. Dit ontwerp je op een 'fashion figure' en lever je aan het einde van de les in. Het gaat om een heel lekkere prijs, dus doe je best!
Hier heb je een paar voorbeelden van wat RommyDeBommy heeft gecreëerd:
Een taco tas.
Een cereal bag.
Een vlinderdas van Sushi gemaakt!